jueves, 26 de abril de 2012

"EL CANTO DEL CARRO"


A PARTE DE ANIMAR A LA YUNTA EN SU CAMINAR LENTO, CUMPLE LA MISIÓN DE ALERTA DE OTROS CARROS QUE VENGAN POR EL MISMO CAMINO EN DIRECCIÓN CONTRARIA, PARA EVITAR EL ENCUENTRO EN UN LUGAR ESTRECHO, LO QUE HARIA IMPOSIBLE EL PASO.
POR OTRA PARTE LOS CAMPESINOS SE CUIDAN DE ENGRASAR EL EIXO Y PONER TODO A PUNTO, PARA QUE EL CARRO CANTE BIEN HECHO QUE PARA ELLOS ES MOTIVO DE ORGULLO Y PARA EVITAR EL CALENTAMIENTO DEL "EIXO" HASTA EL EXTREMO DE QUE PUEDA ARDER. ENTONCES SE ENGRASA O SE LE HECHA AGUA AUMENTANDO ASI SU "CANTO" SEGÚN DICE LA SIGUIENTE CANTIGA.

SE QUERES QUE O CARRO CANTE
COMPAÑEIRO MEU VECIÑO
SE QUERES QUE O CARRO CANTE
MOLLALLE O EIXO NO RIO.










se queres co carro cante mollalle o eixo no rio
que despois de mollado canta como un asuvio







xa non canta o carro na nosa Galicia
apagouse lle  a voz 
que era unha delicia
 pasiño a pasiño
muy a modiño
o compas do cantar
o son dunha cantiga
pola metida do sol
el sempre chegaba
e co canto do galo
xa outra vez se marchaba
rrecorria os montes              
corredoiras formaba                     
o carro cantarin
que ledicia sempre me daba
cuando o  seu canto
de lonxe se escoitaba.
☆҉‿↗ISABEL CORREA PÉREZ❀◕‿◕❀








LAS HUELLAS DEL CARRO:


Cada carro tenia un sonido distinto, se sabia que carro era por el sonido que emitía cuando iban cargados cuesta abajo al apretar los frenos chirriaban mas.
Recuerdo cuando era niña el canto de los carros por las corredoiras alla en aquel pueblo en Galicia.
☆҉‿↗ISABEL CORREA PÉREZ❀◕‿◕❀




Huellas de carros  en los muiños do folon o picon






El carro no necesita caminos,el hizo los caminos
que hay
 No había obstáculo que no le dejara avanzar si las vacas podían, el carro iba detrás
 Con paso lento, pausado pero siempre avanzando hasta llegar.
Sobre tierra, piedra de granito en  esas
piedras del camino
quedaron grabadas por siempre 
las huellas del carro.
Amigo, compañero indispensable
del pobre campesino.
No podía faltar en cada casa un carro
y si no se tenia la yunta 
se arreglaban entre vecinos compañeros
hermanos
 Todos a una siempre ayudando
todos eran iguales todo se hacia conjunto
buscar el carballo para hacer un buen carro
en la era se trillaba el centeno
al monte todos juntos se escojian los pinos
y si algo fallaba todos echaban no una
si no las dos manos.
Había carros subiendo y bajando
unos con carga
otros ya aliviados
subían y bajaban
al compás de su canto
por esos caminos empinados
las huellas en ellos 
quedaron grabados.☆҉‿↗ISABEL CORREA PÉREZ❀◕‿◕❀







¡Carriño forte e xeitoso
meu carriño
arrolador e mimoso
como berce dun meniño!
¡Meu carriño cantareiro
o de xugo e cabezalla
coa puntiña da navalla
pulidos da miña man!

¡Lévame, meu carro, leva
pola meiga terra nosa
que amiña alma soudosa
lonxe del non se afai!
¡Léame por onde escoite
a fala doce e sentida
entre bicos desprendida
no colo da miña nai!

¡Roda polos nosos eidos
anque hai lama e camiño
é tua terra, meu cariño
ea a terra dos meus abós!
¡Non collas pran chan alleo
no me leves a Castela
que non quero nada dela
xa que arrenegóu de nós!, etc.
POEMA DE  CABANILLAS










http://blip.tv/antonio-lomba/o-carro-desaparece-do-rural-galego-5473198